Historijat Pozorište

Zgrada Društvenog doma (današnja zgrada Narodnog pozorišta) otvorena je 2.1.1899. kao mjesto zabave i društvenog  života, gdje su se povremeno održavale i pozorišne predstave (gradnja zgrade započeta je 1897).

NARODNO POZORIŠTE SARAJEVO – kratki historijat

(Za navedene podatke korištena građa iz Arhiva NPS, bibliotečki fond NPS, periodika i usmeni izvori)

priredila: Mirela Latić

teatrolog i komparativist

Zgrada Društvenog doma (današnja zgrada Narodnog pozorišta) otvorena je 2. 1. 1899. kao mjesto zabave i društvenog  života, gdje su se povremeno održavale i pozorišne predstave (gradnja zgrade započeta je 1897). Prema podacima Borivoja Jevtića koje navodi prof. Josip Lešić u knjizi Sarajevsko pozorište između dva rata: „Dekretom od 17.11.1919. predsjednik Narodne vlade Atanasije Šola osnovao je Narodno pozorište za Zapadne oblasti, kako je bio prvi naziv sadašnjeg Narodnog pozorišta u Sarajevu“.

Početak rada Narodnog pozorišta Sarajevo kroz historiju se vezuje za dva datuma: 27.11.1920. kada je Pozorište održalo svoju prvu predstavu u Tuzli u hotelu Bristol: Šantićevu Hasanaginicu i Jedva steče zeta Labiša i Mišela, i za zvanični početak rada i otvaranje prve sezone u adaptiranoj zgradi Društvenog doma, 22.10.1921., u kojoj djeluje do danas. Kako navodi Josip Lešić svečani čin otvaranja trajao je tri dana uz mnogobrojnu publiku i zvanice. Tadašnji načelnik Umjetničkog odjeljenja Ministarstva prosvete u Beogradu, Branislav Nušić održao je pozdravni govor  koji je dočekan sa „burnim oduševljenjem“ a zatim su izvođeni muzičko-scenski programi. Sljedećih dana izvedene su i prve predstave – Nušićeva Protekcija (23. 10. 1921) i Moliereov Uobraženi bolesnik (24. 10. 1921).

Sve do 1946. godine Pozorište svoj rad vezuje za dramsku djelatnost. Nakon osnivanja Opere i baleta  unutrašnji prostori zgrade moraju biti adaptirani i prilagođeni radu tri ansambla. Repertoar je proširen naslovima operne i baletne literature.  Prva predstava Sarajevske opere  bila je Prodana nevjesta izvedena  9. 11. 1946, a Sarajevski balet svoju prvu samostalnu predstavu (do tada je nastupao u opernim predstavama) Žetva izvodi 25. 5. 1950. Prvi upravnik Narodnog pozorišta bio je Stevan Brakus, a prvi dramaturg, književnik Borivoje Jevtić.

U svom stogodišnjem razvoju Narodno pozorište je postizalo značajne rezultate, ali je prolazilo i kroz teške historijske periode zajedno sa gradom Sarajevom. Dugotrajan je bio put i razvoj glavne pozorišne kuće u Bosni i Hercegovini, čiji rad nije prestajao ni u najtežim ratnim vremenima. Osim tri umjetnička ansambla, ogroman broj domaćih i stranih gostujućih umjetnika, kao i svi uposlenici naše kuće, stvarali su, a stvaraju i danas historiju Narodnog pozorišta. Učestvujući u razvoju domaće dramske književnosti i stalnim izgrađivanjem dramskog, opernog i baletnog repertoara, otvaranjem vrata gostujućim umjetnicima, velikim brojem uspješnih gostovanja i nagrada, Pozorište je dalo neprocjenjiv doprinos razvoju kulture grada i države Bosne i Hercegovine. Uz veliki broj dramskih praizvedbi (izvođena djela Borivoja Jevtića, Skendera Kulenovića, Meše Selimovića, Hamze Hume, Isaka Samokovlije, Branka Ćopića, Envera Čolakovića, Ahmeda Muradbegovića, Edhema Mulabdića, Miodraga Žalice, Miroslava Jančića, Duška Anđića, Uroša Kovačevića, Abdulaha Sidrana, Irfana Horozovića, Almira Bašovića, Ljubice Ostojić, Darka Cvijetića i drugih), važno je pomenuti operne i baletne praizvedbe: Jazavac pred sudom (Milošević), Hasanaginica (Horozić - Alispahić),  Srebreničanke (Čavlović - Bjelac), Aska i vuk (Horozić - Alispahić), Alma (Osmanagić), Zmaj od Bosne (Horozić - Alispahić), Intermeco (Papandopulo), Leptirica i mjesec (Odak - Horvat), Kontrasti (Škerl - Pervan), Grozdanin kikot (Škerl - Pašalić), Satana (Komadina - Jančić), Hasanaginica (Komadina), Adam i Eva (Hristić - Lešić), Derviš i smrt (Komadina - Boldin), Miris kiše na Balkanu (Kuljerič - Lukić), Katarina, bosanska kraljica (Jusić - Gojer), Simha (Rihtman), Izložba slika (Marić), Omer i Merima (Jusić - Gojer)...

Osim domaćih djela, na sceni Narodnog pozorišta izvođena su i značajna djela klasične svjetske dramske, operne i baletne literature, kao i predstave savremenog, eksperimentalnog i istraživačkog izraza.

UPRAVNICI / DIREKTORI NPS OD OSNIVANJA DO DANAS

Mjesto prvog upravnika ponuđeno je Aleksi Šantiću, ali on nije prihvatio tu funkciju...

STEVAN BRAKUS (Otočac, 1876 – Dubrovnik, 1943), profesor

Prvi upravnik Narodnog pozorišta u Sarajevu (1920-1923). Školovao se u Sremskim Karlovcima, Beču i Parizu. U njegovom mandatu izvršena je adaptacija tadašnjeg Društvenog doma, proširenje scene i proscenija, uvedeno je električno osvjetljenje, a radi se i na stvaranju kostimskog fundusa. Brakus je osnivač i pozorišne biblioteke. Podnosi ostavku 12. septembra 1923,  da bi početkom 1925. ponovo prihvatio funkciju na mjesec dana,  pokušavajući instituciju osloboditi dugova i pripremiti je za dolazak Branislava Nušića.

DUŠAN ĐUKIĆ (Osijek, 1883 – Brežice, Čehoslovačka, 1927), pjesnik i profesor

Bio upravnik od novembra 1923. do decembra 1924. Angažuje stalnog reditelja Viktora Beka, uz čiju pomoć na repertoar postavlja Shakespearea, Ibsena, Molierea...

BRANISLAV NUŠIĆ (Beograd, 1864 – Beograd, 1938), pisac i komediograf

Bio je dramaturg i zamjenik upravnika Narodnog pozorišta u Beogradu (1900), upravnik Srpskog narodnog pozorišta u Novom Sadu (1904-1905), osnivač i upravnik pozorišta u Skoplju (1913).

Funkciju upravnika Narodnog pozorišta u Sarajevu obavlja od februara 1925. (po nekim izvorima od decembra 1924) do aprila 1928. Angažuje nove glumce i reditelje i sa mnogo elana radi na stvaranju novog repertoara kojim bi vratio publiku u pozorište, čak i sam režira, uglavnom sopstvene komade. Okuplja sarajevske pisce nastojeći ih zainteresovati za teatar i uspijeva ih motivisati da stvaraju domaću, bosanskohercegovačku dramsku književnost (Palavestra, Turin, Miron, Ćurčić, Tmuša, Jevtić). U tom periodu pokrenuto je izdavanje časopisa Pozornica i revije Narodno pozorište. Adaptacijom pozorišne zgrade i proširivanjem scene Nušić stvara  veći prostor za igru, ali dovodi pozorište u finansijsku krizu. Da bi nekako ublažio tešku finansijsku situaciju predlaže spajanje oblasnih pozorišta (Split-Sarajevo-Osijek-Novi Sad). Doživljava otpor i revolt glumačkog ansambla, nerazumijevanje Ministarstva prosvete u Beogradu i bojkot štampe. Nakon svega, rezigniran napušta Sarajevo, 1. aprila 1928.

MIRKO KOROLIJA (Kistanje, Dalmacija, 1889 – Šibenik, 1934), književnik i političar

Poslije odlaska Branislava Nušića dolazi do spajanja splitskog i sarajevskog pozorišta u Narodno pozorište za Zapadne oblasti. Kao upravnik Splitskog kazališta Korolija preuzima upravničku funkciju i u Sarajevskom pozorištu u aprilu 1928. i djeluje do kraja 1930. Osim što izvlači pozorište iz finansijske krize, radi na obnavljanju repertoara, gostovanjima i angažovanjima novih rediteljskih imena. Pokrenut Pozorišni godišnjak koji je objedinjavao sve informacije bitne za rad Pozorišta. Ipak, zbog krutog ponašanja i slabe komunikacije sa uposlenicima, Korolija kao upravnik doživljava teške kritike i napušta Narodno pozorište u Sarajevu.

MILUTIN JANJUŠEVIĆ (Gacko, 1896 – 1941), profesor

Postaje upravnik krajem 1930. i obavlja dužnost sve do svoje tragične smrti 1941. Stabilizuje uslove rada u pozorištu, proširuje ansambl, modernizuje repertoar i otvara mogućnosti za scenski eksperiment, trudi se da modernizuje scenu,  proširuje fundus dekora i kostima i dovodi za reditelja Vasu Kosića. Raspisuje i konkurs za najbolju domaću dramu, koji prerasta u Fond za nagrađivanje domaćih dramskih tekstova, glumaca, reditelja i scenografa. Pokrenuto štampanje lista Sarajevska scena čiji je urednik bio tadašnji dramaturg Borivoje Jevtić. Janjušević je bio posljednji upravnik Narodnog pozorišta u Sarajevu između dva rata. Ubijen je 1941. od strane ustaških vlasti. Početkom okupacije rad Pozorišta je na neko vrijeme obustavljen. U tom periodu Pozorištu je promijenjen naziv u Hrvatsko državno kazalište i tako će ostati sve do aprila 1945.

Na mjesto upravnika dolazi Alija Nametak i obavlja tu dužnost mjesec dana.

AHMED MURADBEGOVIĆ (Gradačac, 1868 – Dubrovnik, 1972), pjesnik, pisac, novelista, dramatičar

Muradbegović je bio upravnik u periodu od juna 1941. do aprila 1945. Pisao je dramske tekstove i režirao (Na božjem putu, Srdžba podzemnog kralja, Rasemin sevdah, Junaci iz kasabe, Husein-beg Gradaščević – Demetrova nagrada, Ljubav u planini, Majka – izvedene na sceni Sarajevskog pozorišta u periodu 1941-53). Drame su mu izvođene i u Italiji, Njemačkoj i Čehoslovačkoj. Pisao je i stručne tekstove vezane za problematiku teatra, scenski jezik, glumačko stvaralaštvo. Poslije rata bio je umjetnički rukovodilac i reditelj tek osnovanog Pozorišta u Tuzli (1948), potom odlazi u Dubrovačko pozorište (1954-1956), a radni vijek završava 1960. u Pozorištu u Banjoj Luci.

NIKA MILIĆEVIĆ (Mostar, 1897 – Sarajevo, 1980), profesor, književnik, kritičar i reditelj

Nakon oslobođenja zgradu pozorišta preuzima Centralna pozorišna skupina Bosne i Hercegovine na čelu sa Milićevićem i Skenderom Kulenovićem. U periodu od 1945. do 1950. Milićević je imenovan na funkciju upravnika Narodnog pozorišta u Sarajevu. Radio je kao prevodilac i novinar i sarađivao sa mnogim časopisima. Školovao se u Beču, Pragu, Berlinu, Zagrebu. Bio urednik Oslobođenja. U njegovom mandatu osnovani su Sarajevski opera i balet. Prva operna premijera bila je Prodana nevjesta (9. 11. 1946). Štampan je i prvi broj Pozorišnog lista kao preteča programskih knjižica – afiša. Od maja 1947. do septembra 1948. bio je i vršilac dužnosti direktora Opere. Bavio se i režijom. Postavio na scenu Moliereovog Tartuffea, Sterijine Rodoljupce i Čehovljevu komediju O štetnosti duhana. Njegove postavke nagrađivane su saveznim i republičkim nagradama.

SALKO NAZEČIĆ (Mostar, 1904 – Sarajevo, 1970), historičar književnosti, kritičar, profesor i jedan od osnivača Filozofskog fakulteta u Sarajevu, akademik

Upravnik Narodnog pozorišta od 1950. do 1951. godine. U njegovom mandatu izvedena je i prva samostalna predstava Sarajevskog baleta - Žetva (25. 5. 1950). Vrši treću adaptaciju pozorišne zgrade uvodeći savremenije tehničke uređaje i proširenje potrebno za funkcionisanje tri umjetnička ansambla. Postignut je i ljepši estetski izgled zgrade. Na sceni preovladavaju domaća djela kao i velika djela svjetske literature. Nastojao je uskladiti produkciju sa drugim republičkim pozorištima i uvesti kulturno-umjetničku razmjenu.

VLAJKO UBAVIĆ (Gerzovo kod Mrkonjić Grada, 1908 – Sarajevo, 1994), profesor

Imenovan za upravnika Narodnog pozorišta u Sarajevu u junu 1952. i na toj funkciji ostaje do aprila 1978. Za vrijeme njegovog dvadesetšestogodišnjeg djelovanja dolazi do sveukupnog procvata Opere i baleta, kao i Drame Narodnog pozorišta. Osim što radi na osavremenjavanju repertoara i angažovanju mladih umjetnika širom otvara vrata gostujućim teatrima: Moskovski hudožestveni teatar, Lenjingradski teatar minijatura, Living Theatre New York, Vilarov TNP Pariz, Piccolo Teatro Milano, Teatr klasični iz Varšave, Realističko pozorište Prag... Organizuje i prva gostovanja naših ansambala u Tunisu, Alžiru, Švicarskoj, Bugarskoj, Čehoslovačkoj, Poljskoj, Rumuniji...  a sa Operom iz Modene u Italiji uspostavlja stalnu saradnju i razmjenu predstava. Na inicijativu Franje Horvata 1953. osnovan je Baletski studio. Zajedno sa Mešom Selimovićem Ubavić prevodi dramske tekstove sa ruskog i francuskog. Ponovo uvodi radno mjesto dramaturga Pozorišta. Sarajevski balet dobija Šestoaprilsku nagradu grada Sarajeva (1970) povodom 20 godina umjetničkog rada i za afirmaciju baleta u Zemlji i inostranstvu. Povodom pedeset godina postojanja Narodnog pozorišta, zajedno sa timom saradnika, štampao najsveobuhvatniju monografiju do sada: Narodno pozorište Sarajevo 1921-1971, čiji je glavni urednik bio prof. Josip Lešić.

IVAN FOGL (Sarajevo, 1928 – Sarajevo, 1991), reditelj, pisac

Upravnik od 1978. do 1988. U njegovom mandatu završena je četvrta adaptacija zgrade Pozorišta, koja je otpočela 1977. „Publika, privučena i očarana ‘novim’ Pozorištem, vratila se brojnija nego ikada i tako podstakla ansamble da razviju sve svoje sposobnosti.“ Bio je ovo period značajnih predstava i umjetničkih dometa, upečatljivih glumaca, opernih i baletnih solista, scenografa, kostimografa, koji su u izuzetno kreativnom ambijentu stvarali  projekte u znatno proširenim ansamblima Opere, Drame i Baleta. (Trubadur, Rigoletto, Tosca, Carmen, Ero s onog svijeta, Boris Godunov, Aida, Duplo dno, Omer-paša Latas, Jugoslovenska antiteza, Marat-Sade, Hrvatski Faust, Gamlet, Roman o Londonu, Ohridska legenda, Bolero,  Labudovo jezero, Giselle, Carmina Burana...). Sarajevski balet 1985. osvaja Zlatnu plaketu za najbolju predstavu (Carmina Burana) na Ljubljanskom festivalu, a 1989. na istom festivalu nagrađen je Zlatnom plaketom za najbolje izvođenje Bolera. Tehnika NP je formirana kao zasebna jedinica, a dramaturzi su angažovani po pojedinačnim projektima. 

Bio je stalni član Izdavačkog savjeta časopisa Pozorište.

MIROSLAV AVRAM (Kalinovik, 1933 – Sarajevo, 1991), novinar, profesor, lektor

Upravnik od 1989. do 1991. Obrazovao više generacija glumaca kao profesor scenskog govora i radeći sa njima na scenama sarajevskih pozorišta kao lektor. Sve do pred sam rat Pozorište nastavlja svoju uzlaznu liniju djelovanja. Više se radi na kreiranju repertoara sa djelima iz klasične književnosti, a posebna pažnja se posvećuje domaćim autorima. U tom periodu štampana je monografija Sarajevski balet 1950-1990. čiji je glavni urednik bio Darko Lukić. Realizovana su mnoga gostovanja naših ansambala, ali i nastupi gostujućih umjetnika na našoj sceni, naročito u opernim i baletnim predstavama. Posvetio pažnju tehnološkom unapređenju rada zaposlenih i rasterećivanju komplikovane administracije.

Bio je stalni član Izdavačkog savjeta časopisa Pozorište.

ALIJA ISAKOVIĆ (Bitunje kod Stoca 1932 – Sarajevo, 1997), pisac, antologičar, leksikograf, historičar jezika i književnosti

Upravnik Narodnog pozorišta od 1992. do 1994. Organizovao rad Kuće u teškim ratnim uslovima posvećujući posebnu pažnju zaštiti Pozorišta i spašavanju arhivske građe. U sezonama 1992/93. i 1994/95. Opera i balet nemaju premijernih izvedbi. U sezoni 1993/94. izvedeni su Proljetni koncert Opere i baleta i Ravelov Bolero u koreografiji Dragutina Boldina (koreografiju prenijela Bahrija Bihorac). Zbog ratnih uslova, granatiranja i izloženosti pozorišne zgrade, predstave su najčešće izvođene u Kamernom teatru (Majka, Kidaj od svoje žene), dok su Tvrđava, Ajax, Sarajevska trokuka, Hasanaginica, Svileni bubnjevi premijerne izvedbe imali na sceni NPS (1993/94).

TAHIR NIKŠIĆ (Mostar, 1950), filmski i pozorišni glumac

Vršilac dužnosti upravnika Pozorišta od 20. decembra. 1994. do 31. jula. 1995. Član Drame Narodnog pozorišta Sarajevo od 1974. godine. U nemogućim ratnim uslovima pokušava održati rad Narodnog pozorišta Sarajevo. U ovom periodu premijerno su izvedene predstave Kvartet i Fistik.

MUHAMED KARAMEHMEDOVIĆ (Trebinje, 1924 – Sarajevo, 2008), historičar umjetnosti, profesor, akademik

Prvi poslijeratni upravnik od 1995. do 1998. Nastojao je ponovo stvoriti tehničke uslove za rad ansambala i prikupiti sredstva za produkciju. U vremenu kada su mnogi članovi umjetničkih ansambala i uposlenici stradali ili napustili Pozorište zbog ratnih dešavanja, nastoji obnoviti rad Kuće. Upriličio je gostovanja velikih umjetnika na sarajevskoj sceni i realizovao rekonstrukciju trga ispred pozorišta. Uz pomoć direktora umjetničkih segmenata postepeno ponovo uspostavlja kontinuitet u radu i repertoar. U tom periodu začeta je ideja o stvaranju opere Hasanaginica. Na inicijativu i u izdanju Muzeja književnosti i pozorišne umjetnosti BiH, pod mentorstvom Marka Kovačevića, štampana monografija Narodno pozorište u Sarajevu i organizovana izložba 75 godina rada Narodnog pozorišta, 100 godina zgrade sa osvrtom na teatarski život Sarajeva prije osnivanja Pozorišta, u foajeu NPS.

Pozorište počinje djelovati kao Javna ustanova Narodno pozorište Sarajevo (JU NPS, 26. 1. 1996).

TVRTKO KULENOVIĆ (Šabac, 1935 – Sarajevo, 2019), pisac, profesor, akademik

Obrazovao generacije glumaca, reditelja, teatrologa i komparativista na  Odsjeku za scenske umjetnosti, komparativnu književnost i bibliotekarstvo (od osnivanja 1971) na Filozofskom fakultetu u Sarajevu. Upravnik je Narodnog pozorišta od 1999. do novembra 2002, gdje je kao dramaturg djelovao od davne 1968. Premijerom Osveta ruske sirotice (1969), za koju je Kulenović uradio dramatizaciju, a Franjo Likar scenografiju, obilježeno je i otvaranje Male scene u Narodnom pozorištu Sarajevo, a sve se dešavalo na Velikoj sceni na koju je bilo kružno postavljeno gledalište. Predstava je nagrađena Zlatnim lovorovim vijencem MESS-a za dramatizaciju i uloge Kaće Dorić. Kao direktor ponovo je uspostavio rad Male scene u Stolariji Narodnog pozorišta (ul.Terezije bb), a kasnije u zgradi Pozorišta. Kulenović je djelovao na planu međunarodne saradnje i realizaciji domaćih tekstova, kao i na promišljenom profiliranju repertoara i istraživačkom i eksperimentalnom teatru. U njegovom mandatu realizovana je i praizvedena opera Hasanaginica  kao izuzetno značajan projekt bosanskohercegovačkih autora Horozića i Alispahića i drama A. Sidrana U Zvorniku ja sam ostavio svoje srce - predstave koje su se  godinama održale na repertoaru zbog velikog interesovanja publike, kao i niz drugih naslova. Unaprijedio propagandnu i marketinšku djelatnost. U tom periodu formirana je prva web stranica Pozorišta na kojoj je šira publika mogla pratiti repertoar i rad teatra. U izdanju Narodnog pozorišta štampana monografija Sarajevska baletna scena 1950-2000, autora Halida Kuburovića.

GRADIMIR GOJER (Mostar, 1951), reditelj, pisac, teatrolog

Bio je direktor Pozorišta u dva mandata u periodu od decembra 2002. do juna 2011. godine, a kao dramaturg Pozorišta radio je od 1976. do 1980. Kao upravnik je nastavio održavati rad Male scene (kojoj je dao naziv En Face), a neke predstave izmješta i izvan zgrade (Bošnjački institut). Osim repertoarskoj djelatnosti (praizvedbe opera Aska i vuk, Srebreničanke, baleta Katarina, bosanska kraljica i niza domaćih drama, izvedbe klasičnih i savremenih tekstova svjetske književnosti) posvećivao pažnju gostovanjima na teatarskim festivalima, izdavačkoj i izložbenoj djelatnosti Pozorišta. Razdvojio Operu i Balet na dvije umjetničke jedinice i omogućio unapređenje rada Baleta. Povodom 85. godina Pozorišta štampana monografija Spomenica, monografija Baleta za period 2001-2010. ...Ili savršenstvo ili promašaj autora Gradimira Gojera, monografija Sarajevska opera 1946-2006 grupe autora i stručnih saradnika (Hrvoje Šapina, Amila Bakšić, Ivica Šarić, Ognjen Bomoštar, Ninoslav Verber, Halid Kuburović, Radovan Marušić, Dragana Radić, Mirela Latić, Nada Butigan) kao i niz drugih publikacija vezanih za umjetnike i rad Narodnog pozorišta. Pisao i libreta za balete.

DARIO VUČIĆ (Sarajevo, 1980), dirigent i kompozitor

Dužnost direktora obavljao od juna 2011. do decembra 2013. kao najmlađi direktor u historiji Narodnog pozorišta. Imao ideju da u saradnji sa Muzičkom akademijom Sarajevo ostvari ponovno formiranje opernog orkestra dovodeći na scenu mlade muzičke kadrove sa Akademije. Više puta bio je imenovan za vršioca dužnosti  direktora Opere. Nakon 28 godina Sarajevska opera prvi put gostuje u Banjoj Luci sa predstavom Gianni Schicchi i Koncertom opernih arija.  U izdanju NPS štampana knjiga Margit Tomik: Biser operne umjetnosti, povodom odlaska u penziju prvakinje Opere Margit Tomik (urednici: Branko Dursum i Mirela Latić).

GORDANA HRENOVICA (Sarajevo,1957), ekonomista

Vršilac dužnosti direktora Pozorišta od januara 2014. do avgusta  2015. U prethodnom periodu obavljala poslove pomoćnika direktora. U vremenu kada svi umjetnički segmenti nemaju stalno rukovodstvo, nastoji kao vršilac dužnosti održati kontinuitet rada Kuće i repertoar.

MARIJELA HAŠIMBEGOVIĆ (Sarajevo, 1969), arhitekta, scenograf

Prva žena u skoro stogodišnjoj historiji Narodnog pozorišta Sarajevo imenovana na funkciju direktora u redovnom mandatu, 2016. godine (do jula 2018). Godine 2015. obavljala  poslove v. d. NPS. Od 2000. godine djelovala kao rukovodilac Tehnike NPS i scenograf velikog broja predstava. Osim afirmisanim, širom otvara vrata i mladim umjetnicima iz BiH i regiona. Ostvaruje niz gostovanja u zemljama Evrope i regiona, kao i gostovanja predstava iz regiona na sceni NPS. U saradnji sa v. d. direktorima umjetničkih segmenata organizuje praizvedbe opere Zmaj od Bosne, baleta Omer i Merima i nekoliko domaćih dramskih tekstova kao i obilježavanje 70 godina Opere NPS (Gala koncert i publikacija Opera gala). Na scenu je nakon  niza godina ponovo postavljen Kralj Lear (izvođen 1954) i naslov klasične baletne literature Krcko Oraščić (izvođen 1973). U njenom mandatu izvršena je rekonstrukcija trga ispred Pozorišta. U foajeu pozorišta otvorila Galeriju sjećanja „Sulejman Kupusović“, sa postavkom posvećenom preminuloj prvakinji Drame, Nadi Đurevskoj.

U saradnji sa grupom autora i Muzejom književnosti i pozorišne umjetnosti BiH u ulozi izdavača, 2021, povodom 100 godina NPS, objavljuje monografiju Scenografija: prostor za snove (Narodno pozorište Sarajevo, 1921-2021). Urednik Monografije je Mirela Latić. Monografija je sveobuhvatni prikaz razvoja scenografske umjetnosti u Narodnom pozorištu Sarajevo od početaka njegovog rada do danas. Knjiga je nagrađena na Sarajevskom sajmu knjiga i učila 2022. godine, kao najbolje djelo iz oblasti umjetnosti i arhitekture.

IZUDIN BAJROVIĆ (Pljevlja, 1963), pozorišni i filmski glumac, prvak Drame NPS

Bio je direktor Narodnog pozorišta od 2018. do juna 2021, a prethodno obavljao dužnost direktora Drame (1997-2001) i v. d. direktora Drame. U njegovom mandatu na sceni NPS prvi put gostuje veliki reditelj Paolo Magelli postavljajući 2019. Brechtovu dramu Kavkaski krug kredom (koprodukcija sa Scenom MESS). Na premijeri predstave Snijeg u režiji Dine Mustafića, izvedenoj iste godine, gostuje i turski pisac Orhan Pamuk, dobitnik Nobelove nagrade za književnost (2006), po čijem romanu je urađena dramatizacija ove predstave. Osim sa Dramom, Bajrović takođe sarađuje sa v. d. direktorima Opere i Baleta, te realizuju premijere opera  La Boheme i Don Carlos, kao i balete Ples s Mozartom i Uspavana ljepotica (2019). Dramske predstave NPS gostuju u BiH i regionu, a na sceni NPS gostuju Kerempuh iz Zagreba, Narodno pozorište Tuzla, Bosansko narodno pozorište Zenica, Srpsko Narodno pozorište Novi Sad...

U tom periodu u foajeu pozorišta postavljena je izložba Teatar pod opsadom, autorice Hane Bajrović.

Nakon obznanjivanja pandemije virusa korona neki uposlenici se razbolijevaju, te je otežano daljnje održavanje produkcije. Sezona  2020/21. otvorena je predstavom O medvjedima i ljudima reditelja Saše Anočića, a dramski ansambl uspio je u vrlo teškim okolnostima realizovati i premijeru To nikad nigdje nije bilo, prema romanu Istorija bolesti Tvrtka Kulenovića, a u režiji Dine Mustafića. U skladu sa epidemiološkim mjerama, Pozorište u jednom periodu nastavlja sa radom u formi online programa zahvaljujući velikim naporima Službe marketinga i propagande. U godinama pandemije Opera i Balet uglavnom nastupaju izvodeći zajedničke koncerte, odnosno kolažne programe, dok se premijera Male Floramye odgađa do daljnjeg.

EDIN-DINO MUSTAFIĆ (Sarajevo, 1969), pozorišni i filmski reditelj

Od septembra 2021. funkciju direktora Narodnog pozorišta obavlja Dino Mustafić. U periodu  2003-2005. djelovao kao direktor Drame. U prilično umrtvljenu atmosferu Kuće na Obali, izazvanu pandemijom i nemogućnošću rada, Mustafić u funkciji novog direktora unosi novu energiju i niz promjena. Ponovo počinju aktivno raditi sva tri umjetnička ansambla pripremajući premijere u povodu 100. godišnjice Narodnog pozorišta Sarajevo (Protekcija, Prodana nevjesta, Žetva).  Raspisuje konkurse za stalne umjetničke direktore Opere, Drame i Baleta i na taj način stvara preduvjete da se rad Kuće stabilizuje i otvore nove repertoarske mogućnosti. Na samom početku svog mandata daje niz smjernica u kojem pravcu treba dalje da se kreće djelovanje jedne od najstarijih institucija kulture u Bosni i Hercegovini i postiže dogovore o saradnji sa direktorima pozorišta iz drugih bosanskohercegovačkih centara (Tuzla, Zenica, Mostar, Prijedor), te ustanovljava Produkcijski odjel. Potpisuje memorandum o pristupanju Narodnog pozorišta Sarajevo Asocijaciji balkanskih nacionalnih teatara, kao i niz sporazuma o saradnji sa teatrima u regionu. Organizuje niz gostovanja NPS u BiH, regionu i šire, kao i uzvratnih gostovanja na sceni NPS. U saradnji sa novim direktorima Opere, Drame i Baleta, u sezoni 2021/22. realizuje čak 11 premijera. Posvećuje pažnju izložbenoj i izdavačkoj djelatnosti NPS i inicira postavku retrospektivne izložbe Theatrum memoriae povodom 100 godina Narodnog pozorišta (iz zgrade izmještena na trg ispred pozorišta), autora Igora Vučka.

Mala scena En Face preimenovana je u Stolaboratoriju u kojoj je pružena mogućnost za rad mladim nadarenim umjetnicima (Umjetnik u gladovanju, Hasanaginice itd.).

U saradnji sa Ministarstvom kulture i sporta Kantona Sarajevo i produkcijskim timom NPS realizuje specijalni program Kultura na ulice, izmještajući posebne izložbe, programe i predstave Narodnog pozorišta u druge prostore u Kantonu Sarajevo, kao i na Pozorišni trg Susan Sontag (Kosa, Potočarske sjene, Sjećanje na 8372, Sarajevo ljubavi moja, Biseri operne i operetne literature itd.)

Rade se i koprodukcijske predstave BiH, Hrvatske i Srbije (Što na podu spavaš, Darka Cvijetića).