Staklena menažerija Drama

Stanje umanjenih fizičkih ili psihičkih sposobnosti u našem svijetu se naziva hendikepom. Junakinja naše priče, pored fizički umanjenih sposobnosti, posjeduje i prenaglašenu empatiju prema specifičnoj zbirci staklenih figura te kroz muziku odlazi u neki svoj svijet. Sa druge strane, svijet koji je okružuje je zvjerinjak egoističnih homosapijensa lišenih svake vrste empatije. Mišlјenja sam da uticaj na stvarnost bez empatije vodi u destrukciju, dok je samo njeno prisustvo preduslov za kreativnost i stvaralaštvo.

Slobodan Perišić, reditelј

Način na koji se ovaj komad bavi problemima unutar porodice, a u okviru šireg konteksta društvene zajednice, razumlјiv je i direktan u najširem smislu, teatarskom prvenstveno, a zatim i u kulturološkom. Način i stil života se mijenjaju tokom decenija, ali osnovni pokretači socijalizacije i društvenog položaja ostaju relativno isti, u takvoj i tolikoj mjeri da će i današnji gledalac pronaći suštinu, prepoznati situaciju i osjetiti prijetnju unutarnjih nemira jedne porodice koja je ogolјena i potpuno ranjiva u svakom svom segmentu postojanja određenog opštim sistemom vrednovanja koji je surov, rigidan i bez prostora za eventualne greške. I poslije osamdeset godina od prvog scenskog izvođenja, ovaj komad posjeduje istu „unutrašnju snagu”, oživlјavajući jedan vječno prisutni model urušavanja porodice koja luta kroz haos vlastitog mikrokosmosa.

Zoran Todorović, teatrolog